duurzame TIJD -1-

Filosofe Joke Hermsen schrijft prachtige boeken over Tijd [‘Stil de tijd’ en ‘Kairos’]. Over de haast die we hebben, over het moderne leven dat gedirigeerd wordt door de mechanische kloktijd. Wat doet haast, en stress met ons binnenleven dat niets heeft aan een tikkende klok.

Eenmaal in de Warrior modus telt de kloktijd minder omdat je een duik neemt in de waardes van de organische tijd. Je duikt in je binnenwereld, zonder dat je je afsluit voor de buitenwereld, dat maakt je in mijn ogen een Warrior: iemand die én contact met zichzelf én de buitenwereld waar kan nemen. Een mooi streven nietwaar? Welke tijd neem ik voor jou, wat schenk jij mij in de tijd die we met elkaar doorbrengen? Wat laten we achter bij elkaar? Positieve energie? Opbouwende kritiek? Of branden we elkaar af. Voelen we ons beter als we de ander kleineren? Zien we wat een compliment doet, zien we wat krenken en roddelen doet in de ruimte waarin je [werk-school]tijd doorbrengt. Wat schenk jij je oma, je vriendin, je collega, je buurvrouw, je leerling in de tijd dat je bij elkaar bent? Aandacht? Negeer je haar?

Jaja, dit is een ideale situatie. Dat begrijp ik ook wel, want we zijn menselijk, we hebben grenzen, we zijn standjes ongeduld, driftkoppen en hebben bij tijd en wijle last van gifgroene monsters. Maar is dat ons wezen, die Jantina Ongeduld, dat Kruidje roer me niet, of handelen we zo uit eigen belang, uit bescherming, uit angst, afweer, uit woede? Hoe gaan we met elkaar om wanneer we niet meer bang zijn voor elkaar? Hoe kijk ik naar jou als ik de tijd neem om je te leren kennen? Neem ik nog de tijd om je te leren kennen? Hebben we nog de tijd? Wie zijn we in wezen? Zijn we ons lichaam? Onze geest? Daarover heb ik het graag in de tijd die u doorbrengt met mij tijdens een bijeenkomst van Warriors d’amour. Met heus niet zoveel woorden want gek genoeg valt aan het lichaam eigenlijk al af te lezen of het gevuld is met geduld…of ongeduld. [to be continued]

tip: bestel de inspirende boeken van Joke Hermsen op www.boekwinkeltjes.nl

grenzeloze TIJD -2-

Wanneer de bewegingen gaan vertragen is het tijd voor ZEN! Sommige mensen denken dat Warriors d’amour voor jonge mensen is. Want ben je een krijger zonder kracht? Maar misschien vraagt krijgerskunde wel veel meer om innerlijke kracht?! Op het moment dat je je beweging gaat bestempelen als ‘te traag en te stijf’ wordt het tijd voor zoeken naar andere, werkzame, uitdagende woorden!
Wat als je je trage en stijve bewegingen op een ‘Zen’ achtige wijze ten uitvoer probeert te brengen? Wat als je waardering toont voor de tijd dat je armen erover doen om een volle cirkel te maken? Wat als je de leegte zou kunnen ervaren om je beweging heen, of zelfs in je beweging? Door je beweging? Wat als je de beweging, zonder ‘ruis’ d.w.z. zonder enige inmenging van de -kritische- geest zou kunnen maken, zo stil kan uitvoeren dat de beweging puur en zuiver wordt en samenvalt met je ademhaling, je hartslag?
Een dergelijk manier van bewegen vraagt om een geest die open en nieuwsgierig is, onderzoeken wil, ook als zij ‘op zekere leeftijd’ is. Wie zo bewegen kan is wat mij betreft met recht een Warrior d’amour.

foto: de 73 jarige Trix Lankester in mijn dansfilm ‘een hart vol wilde rozen’

 leef TIJD -3-

Diep respect heb ik voor de dames op deze foto. Beide zijn zij in hun 8e decennium aangekomen en nog immer staan zij open voor de opdrachten in de [danstheater] les. Daarin dagen zij elkaar uit, prikkelen, testen: hoe ver gaan we. Wat kan jij? Wat doe jij en hoe reageer ik dan op jou? Houden we onze kracht in uit piëteit naar elkaars leeftijd?

Word ik voorzichtiger, omzichtiger in de aanwijzingen vanwege hun respectabele leeftijd? Oh nee. Niets daarvan. We spreken af dat we helder naar elkaar zijn en onze grenzen [tijdig] aangeven. Dat brengt met zich mee dat we van zins zijn onszelf  en de ander te leren ‘kennen’. Tot ik een grens hoor, vraag ik het uiterste, geven zij het uiterste. Zo waarderen wij elkaars aanwezigheid en kijken we -als krijgers- dwars door de buitenkant heen, dwars door het getal 80 heen naar de speelse open onderzoekende geest die rondhuppelt, daar, in de binnenkant.